Kan je iemand echt vergeven of is dat hypocriet?

Question

Veel mensen spelen toneel in hun leven.
Ze zeggen wel mooie dingen maar menen het lang niet altijd zo, ze waaien maar wat met alle winden mee.
Ze beschuldigen iemand net zo makkelijk als dat ze iemand vergeven.
Maar zijn wij wel in staat echt iemand te vergeven?

 · Accepted Answer

Ja, wij zijn in staat iemand te vergeven, tenminste wanneer er voldoende liefde voor jezelf is en voor anderen.

Vergeven is niet 'hypocriet'! 
Vergeven doe je (meestal) in de eerste instantie voor jezelf!

Soms kan je weken strijden met je zelf, de ander, om het geen de ander je iets pijnlijks heeft aangedaan.
Je kunt zelfs jaren strijden!

Een moeder die haar kind laat gaan op 4 jarige leeftijd is hier een mooi voorbeeld van. Het kind ziet haar moeder terug wanneer zij 14 is. Er is bij de moeder geen ruimte voor eerlijk/openheid in zaken. Het kind is zoekende, hoe, waarom kon je me laten gaan, me op laten groeien in een vreemde omgeving? In een kindertehuis? In een gesloten inrichting?  Waarom heb je me niet bezocht? 
Wanneer dit kind volwassen is komt er steeds meer onbegrip vanuit het kind. Zij houdt zielsveel van haar kinderen en begrijpt niet waarom een moeder haar kinderen los kan laten omdat moeder er gewoonweg geen 'zin' in had! 
Strijdt is er al jaren, er onstaat geen moeder kind relatie meer omdat moeder vertikt om 'open' te zijn. Er blijven veel vragen onbeatwoord. Frustratie, woede blijft in de inmiddels volwassen vrouw. Totdat ze er op een dag achter komt dat er maar één oplossing is om het los te laten; Vergeven!
Maanden lang zegt zij tegen zich zelf;
'Ik vergeef'! 
Er lijkt rust te komen maar nadat er weer contact is geweest met de moeder onstaat woede opnieuw. 
Dan wordt zij er zich van bewust dat zij niet vergetven heeft vanuit haar hart. 
Opnieuw gaat ze aan de slag maar nu met een gevoel en vergeeft vanuit de bodem van haar ziel; 
'Ik vergeef in liefde en vrede'. 
Eindelijk brak de dag aan, dat zij daadwerkelijk vergeven had. Er was rust! Moeder kon ze zien, laten gaan en het geheel kon zij los laten. 
Pas dan is er sprake van échte vergeving.
Op het moment dat je daadwerkelijk los kan laten, je eigen verantwooding kan nemen voor dat gene wát jij hebt láten gebeuren in bepaalde kwesties.

Ik geloof dus werkelijk dat we in staat zijn om te vergeven! Kijk naar datgene waar je zelf verantwoordelijk voor bent, zie datgene wat jou gekwetst heeft en waarom! Vóél je wrok of woede, teleurstelling, praat met diegene en wanneer dat niet lukt, probeer het dan zoals hierboven in het voorbeeld geschreven. 
 
Liefde voor je zelf, heb je nodig. Kijk naar het gevoel in je hart! Voél! Dan kun je vergeven en wat een rust en ruimte zal dat geven!

rebecca · Answer

dat ligt eraan wat er is gebeurt.
ik kan wel zeggen dat ik bepaalde mensen iets echt heb vergeven.
maar er zijn ook dingen gebeurt die ik nooit zal vergeten of vergeven

 · Answer

Ligt er aan wat er te vergeven is. Sommige dingen kan je vergeven en doorgaan, sommige dingen doe je erg je best voor om te vergeven en die slijten met de jaren en tja, er zijn ook dingen die je nooit kunt vergeven.

Vergeven en vergeten zijn echter twee verschillende dingen, ik denk dat vergeten nog moeilijk is dan vergeven.....

Vergeven en vergeten zijn echter twee verschillende dingen, ik denk dat vergeten nog moeilijk is dan vergeven.....

 · Answer

Voor wat betreft kleine zaken wel,zand erover en we gaan weer verder.
Maar wat men weleens beweerd,dat het goed is voor een slachtoffer van een ernstig misdrijf,om de dader te vergeven en zodoende verder te komen in het verwerkings proces,daar geloof ik niet in.

 · Answer

vergeven vergeven, wat is dat nou precies, vergeef je iemand als je vergeet wat iemand heeft gedaan, of vergeef je iemand als je het accepteerd dat diegene het heeft gedaan?
Ik denk denk dat je iets nooit echt kan vergeven, behalve als er een verduveld goede rede achter zit, maar anders zal er altijd nog een gevoel zijn van 'het er niet mee eens zijn' of iets dergelijks.. vergeten, dat kan wel. maar is moeilijk. 
goeie vraag btw.

 · Answer

Ik weet niet of ik mezelf of andere vergeven heb uit mijn verleden, want ik weet niet hoe dat moeten voelen, of moet zijn, om echt met je hart te vergeven.
Meschien kan ik het meschien niet, ik weet het niet.
Ik weet wel, dat ik niet meer vooroordeel, over mezelf of iemand anders, das al een stap in de goede richting.

 · Answer

De dingen die mij zijn overkomen zijn peanuts als je ze vergelijkt met iemand die een kind heeft verloren door de schuld van een ander, dus ik weet niet of ik recht van spreken heb.
Ik denk dat als je kunt bedenken dat een ander ook maar een product is van genetisch materiaal en een opvoeding waar hij zelf de hand niet in heeft gehad, dat je dan een eind kan komen.

Cryofiel · Answer

Mijn ervaring (tot nu toe dan) is, dat je door levenservaring milder wordt. Ik zie dat ik zelf ook fouten maak. Dingen waarvoor ik vroeger een ander zou hebben uitgescholden (al was het maar inwendig), doe ik soms zelf ook. Meestal ongewild. Soms echt ongewild, soms door onoplettendheid - maar ik maak die fouten dus ook zelf wel eens.

Hoe kan ik een ander verketteren om dingen die ik zelf ook wel eens doe?

Ik *moet* mezelf wel vergeven. Wil ik eerlijk blijven, dan betekent dat dat ik ook die ander moet vergeven.

Ik blijf sommige akties fout vinden, maar ik vind ze niet meer zo erg. Da's een heel verschil. Het is het verschil tussen

Vroeger: "Da's fout, eikel! Wat ben je toch een hufter!"
Nu: "Tja, dat was niet zo handig van je. Hopelijk ben je de volgende keer wat voorzichtiger".

De scherpe randjes gaan er vanaf. Dat noem ik vergeven.

 · Answer

Wanneer je helemaal in het reine bent gekomen met je eigen emoties t.o.v. die ander en jezef daarin hebt vergeven is de stap om de ander te vergeven veel makkelijker.

In mijn beleving maakt het niet uit wat er te vergeven valt. Vergeving is loslaten, jezelf en de ander de kans geven om te herstellen.

 · Answer

Vergeven is niet zozeer iets wat je iemand anders geeft. Het is een soort cadeau aan jezelf. Tenminste zo ben ik het gaan ervaren.

Ik kan het niet beter uitdrukken dan dat je kunt vinden in deze link. niet hypocriet meer.
Mag er niet uit kopieëren. Met name de tweede link en dan de tweede alinea. Ik vind overtypen ook zo iets.

Toegevoegd na 2 minuten:
niet hypocriet meer= Dan is het niet hypocriet meer.

 · Answer

Ja. Dat kna.

Hoewel de meeste mensen hun gehele leve toneel blijven spelen, kan je best iemand dingen vergeven. Het vergeten gebeurd echter niet. En daarom kan het zo zijn dat zaken uit het verleden wel eens terug komen, maar danzonder het beschuldigende vingertje

 · Answer

Vergeven is loslaten.

Je zegt dat je vergeeft maar vergeet het niet dan heb je het emotioneel niet vergeven. Dan heb je het dus niet kunnen loslaten.

Ik geloof wel dat je iemand echt kan vergeven maar dat betekend dus wel dat je het helemaal los hebt gelaten.

 · Answer

Ik heb liever dat iemand eerlijk zegt dat hij iemand niet kan vergeven, dan dat deze mooie dingen zegt, maar daar niets van meent.

 · Answer

De meeste mensenwillen graag hun gelijk halen. Ze zijn verongelijk over wat hun is aangedaan en blijven dit gevoel van binnen koesteren, maar ook voeden. Door het bijvoorbeeld met anderen te delen.
Als je iemand daadwerkelijk kunt vergeven betekent het dus dat je dat verongelijkte gevoel van binnen niet meer moet voeden. Soms heb je daar zelf geen zeggenschap over. Je wilt wel graag vergeven, maar je kunt het niet, het lukt gewoon niet, omdat je dei wrok niet kunt loslaten.

Ik denk wel dat je iemand echt kunt vergeven, maar dat het ervan afhangt hoe dicht die persoon bij je staat en wat hij je heeft aangedaan. Hoe erg raakt het je.

Als je tiener 20 euro uit je portemonnee heeft gepikt kun je hem dat waarschijnlijk nog wel vergeven.
Als je man is vreemdgegaan en daar al maanden over heeft gelogen is het al minder makkelijk om te vergeven, omdat je dat gevoel van wantrouwen niet los kunt laten.
Als iemand opzettelijk iemand iets heel ergs heeft aangedaan zoals bijv. moord, geloof ik niet dat je kunt vergeven.

Ik denk wel dat het leven met dat wrokgevoelen van binnen je echter helemaal kan verteren. Zand erover helpt dan niet, je moet met jezelf in het reine komen. En dat is heel erg moeilijk.

 · Answer

Vergeef, is de overwinning van de liefdadigheid.

Als God onze talloze zonden vergeven, waarom zouden wij dan een misdaad niet vergeven.

Wraak nemen kan strafrecht zijn, maar vergeven is een deugd.

Vergeven en vergeten, is de beste wraak op mensen.

 · Answer

Vergeven bestaat voor mij niet.
Het is wel mogelijk om het een plek te geven, zeker als er over gepraat is, maar ik blijf daarna altijd wat op mijn hoede.
Ook het woord "vergeving" zegt mij niets. 
Moet er wel bij zeggen dat er wel iets heel schokkend moet gebeuren als bovenstaand aan de orde wil komen.

 · Answer

Vergeven wel denk ik..vergeten niet...
Maar dat hangt ook alles samen met wat er is gebeurd..
Heb veel gebeurtenissen bewust "vergeten" en opgeborgen in het vakje: verleden tijd..
Maar vergeven is dan soms wel net teveel gevraagd....Ik zorg er dus voor dat ik er niet meer geconfronteerd hoef te worden..voor zover dat lukt...

 · Answer

Is vergeven niet onlosmakelijk gekoppeld aan berouw? 
Ok, je kan iemand ook vergeven zonder dat er berouw is maar naar mijn mening wordt het dan minder waardevol.
Met berouw snijdt het mes aan twee kanten

 · Answer

Vergeven is iets van jezelf, een stap die je in jezelf zet en eigenlijk niet zoveel met de ander te maken heeft.

Het deel van je dat 'op zijn strepen wil staan', of 'het gezichtsverlies lijdt', 'de naam van de dader noteert', 'dat gedeelte dat vasthoudt aan het lijden, dat voorbij is', enz. Dat deel is niet tot vergeving in staat.

Maar als je jezelf niet meer vooraan zet, dan kun je 'zien', en als je voldoende gezien hebt volgt de vergeving vanzelf. Of moet ik zeggen dan verdwijnt de aanklacht.

Helaas gaat dus niet je hele zijn mee, er blijft een deel van je zich gekrenkt voelen, en op het moment dat je daar te veel inzit ben je de hele 'vergeving' vergeten, is die vergeving er nooit geweest.

Als iemand erg lijdt is er een goede kans dat een stukje van die persoon in dat gebeuren blijft leven, dat moet er nog uitkomen, moet zich nog doordringen van het feit dat het voorbij is. Zolang er nog een deel van de persoon in de situatie leeft waarvoor vergeving nodig is, kan dit niet worden gegeven.

 · Answer

Ja wel, als je van iemand houdt kan je het gedrag op dat moment afkeuren en als persoon kunnen vergeven.  Het ligt er natuurlijk wel aan wat de persoon gedaan heeft.

Als de persoon zijn gemeende excuses gemaakt heeft en eerlijk heeft toegegeven dat het niet handig is geweest wat de persoon gedaan heeft. Dan voel je heus of het gemeend is. En zeker als later blijkt dat de persoon zijn best doet en laat zien dat het nooit meer gebeurd. Natuurlijk zijn er mensen die met alle winden mee waaien. Maar als het goed is kom je daar echt wel weer achter en kan je selectief zijn om die persoon te verlaten als vriend bijvoorbeeld. Daar maak je zelf je keuzes in. De tijd zal het leren.

 · Answer

Ik begrijp nu meer dat bepaalde mensen een rol spelen om mij te helpen en lessen/dingen te leren. Deze rollen zijn niet altijd prettig om te ervaren.

Maar sinds ik weet dat het rollen zijn geweest, kan ik het die personen niet meer kwalijk nemen dat ze zo gedaan hebben tegen mij.
Sterker nog ik begin ze nu dankbaar te zijn dat ze er geweest zijn in mijn leven en dat ze die rol hebben ingenomen.

Ik denk dat dit echt vergeven is. Maar of het toch nog hypocriet is kan ik nu niet van mezelf beoordelen.

Rieneke1 · Answer

het hangt er vanaf wat er is gebeurd, en met welke intentie.
het is voor mij wel het een of het ander: of ik zeg zand erover, of ik neem heel rap afstand van de betreffende persoon.

 · Answer

Het kan. Alles begrijpen is alles vergeven, leert ons een oude wijsheid. Dat ‘alles’ kunnen we wel schudden in dit ondermaanse, maar soms kan het. 
Als jou pijn is aangedaan, en je praat daarover met die ander dan kun je samen tot het begrip komen hoe het heeft kunnen gebeuren. Wat dreef die ander? Wat bedoelde hij? Wat hoopte hij te bereiken en waarom zei hij dat nou net op die manier? Hoe vatte jij het op? Hoe raakte het jou? Waarom raakte het jou? Wat was jou tere plek? Waarom? En dan ga je zien dat er zo ontzaggelijk veel meer was dan ‘dat pijntje’ van jou. Zo veel menselijk onvermogen, zo veel onmacht, angst. Zo veel hoop en goede bedoelingen. Zo veel menselijkheid. Bij allebei.
En dan lig je op enig moment huilend in elkaars armen, huilend om de eigen pijn en uit medelijden met de pijn van de ander. Pijn van gekwetst worden of pijn van kwetsen, dat doet er dan niet meer toe. En dan vergeef je. Elkaar.

En ja, op een manier raakt dat het goddelijke. Ecce, nietwaar?, homo.

 · Answer

Sommigen in onze wereld worden vreselijke dingen aangedaan. Het bezorgt mensen trauma`s. Met hulp kunnen deze mensen leren het los te laten en zelfs vergeven. Vergeten doen zei dat meestal niet. Soms zijn we hypocriet of schamen we voor ons vergeven. Onze wereld om ons heen heeft dringend vergeving nodig. Onze tijdsgeest in drukte en haast bind ons met welvaart, en geen welzijn want vanuit het welzijn zouden we respectvol omgaan met anderen. In deze tijd van moeten en hebben, het zo snel mogelijk doen is de kwantiteit van leven, en veroorzaakt heel veel conflicten. Onenigheid van meestal kleine dingen en onhebbelijkheden, moeten direct worden opgelost, anders worden situatie`s uitvergroot. Liefde, open staan voor de wereld om je heen, eigenwaarde, respect, en liefde voor je zelf is het uitgangspunt voor een menswaardig bestaan. Met vergeven geef jij je respect terug aan de ander en geeft iemand nieuwe ruimte voor klaarheid. Wrok en haat bederven iemands leven en sowieso die van je zelf. Wij mensen zitten vol met vooroordelen en oordelen. Maar als wij binnen in onszelf met liefdevolle aandacht in de spiegel kijken kunnen we op basis van deze aandacht vergevings gezind zijn. De mens krijgt een nieuwe  kans. De mens heeft de mens nodig in wederzijdse betrokkenheid de taal van het hart vergevings gezind, in liefdevolle aandacht voor een wereld in welzijn. Wees eens eerlijk met je zelf, we gebruiken veel te veel kwetsende woorden, meer dan dat we over liefdevol spreken. Probeer het eens met de taal van het hart. Blijf kalm het woord hoor je nauwelijks meer. Met schelden duw je mensen van je weg. Met liefde haal je ze naar je toe, vergeef die ander, goed voor jou goed voor mij goed voor welzijn.

 · Answer

Vergeven is loslaten van alle boosheid, beschuldigingen en oordelen loslaten.

In India waren er Hindu’s en Moslims die elkaar te lijf gingen. Een Hindu vader vertelde dat de Moslims zijn zoon hadden vermoord, en dat hij in reactie daarop een Moslim kind had vermoord. Hij vroeg vergiffenis, en Gandhi vertelde hem: adopteer een kind, en voedt hem op als Moslim.

Vergeven is ook loslaten van de pijn en het verdriet.

Om te vergeven moeten we de pijn niet meer ontvluchten of ontkennen maar accepteren en verwerken, en dat betekent echt loslaten.

Vergeven is ophouden het tijdelijke eeuwig te maken.
Houdt niet vast aan de pijn en het lijden wat je niet wilt behouden.

Om te vergeven moet je jezelf (even) kunnen loslaten, en je kunnen inleven in het leven van de ander, en kunnen voorstellen dat jij die fout zou kunnen maken. Hoe meer je beseft dat je zelf die fout zou kunnen maken, (als je in andere situatie zou zijn geboren, andere kansen en perspectieven had) hoe makkelijker je een ander kan vergeven. En om dat te kunnen moet je je eigen menselijkheid erkennen; je moet erkennen dat je zelf emoties voelt, en de invloed van emoties erkend.

Vergeven is verwerken, of komt door verwerken van pijn, gekwetstheid en angst van de bedreiging.

Om te vergeven …
Kan het uitspreken van de onuitgesproken verwachtingen en teleurstellingen flink helpen. Bij het niet vergeven wordt vastgehouden aan verwachtingen die niet uitkwamen. “Het moest anders, en het had niet mogen gebeuren”. Door het uitspreken van de verwachtingen en teleurstellingen wordt het makkelijker om die verwachtingen los te laten of bij te stellen.

Dus ik zeg ; ja je kan echt vergeven en dat doe je dan voor jezelf zodat jezelf verder kan zonder aan al het verdriet en pijn en angst vast te houden

 · Answer

Vergeven gaat over emotie. Zeggen dat je 'vergeeft' is een loos gebaar. De emotie, die aan het onderliggende is gekoppeld, of vice versa, raak je hiermee niet kwijt.

Je wordt er altijd weer aan herinnerd doordat de onstane wrok jegens de ander niet KAN 'oplossen' omdat je het verstopt, wegmoffelt.

Emotie gaat o.a. over ons fysieke hart.  Wanneer we de intentie hebben om te vergeven dan komt deze uit ons hart, het moet vooral daar (of in combinatie met keel / buik) voelbaar zijn. 
Het geeft daarna een gevoel van opluchting, de zwaarte is er van af - het bezwaart ons niet meer -.

De herinnering blijft, om zo de ervaring niet te vergeten.

 · Answer

Vergeven kun je alleen als je ziet dat jij hetzelfde gedaan zou hebben en dat je het jezelf kunt vergeven, pas dan kun je dat een ander vergeven...

Vergeven en vergeten is niet voor niets zo gelijk in de Nederlandse taal, na vergeven komt meteen vergeten en weet als je het niet vergeet, dat je het nooit vergeven hebt...

Nee dat is niet hypocriet om te vergeven, integendeel zelfs... Maar jokken dat je vergeeft en je doet het niet, dat is ook niet hypocriet dat is list en bedrog... Maar je komt er zo achter hoor, of iemand je het vergeven heeft, zeer simpel te checken...

 · Answer

Ongeacht wat anderen geschreven hebben, wat ik ook NIET eerst gelezen heb, kun je een ander ECHT vergeven en dat is dan NIET hypocriet.
Wat daarvoor nodig is, is oprecht berouw van de betrokkene en bereidheid van de fout te leren en deze in de toekomst te voorkomen.
Ook kan het zijn , dat de betreffende bezig is met de laatste ademtocht  (zoals mijn vader twee weken geleden) en je merkt dat deze persoon wel berouw heeft maar niet meer de mogelijkheid heeft dat allemaal goed te verwoorden en/of te overzien. 
Het kunnen vergeven is een van de mooiste eigenschappen waartoe een mens in staat is.
Als je iemand van harte vergeeft doe je dat mede uit het besef, dat we allen stomme fouten maken , waarvoor vergeving nodig zou zijn.
Als je kunt vergeven laat je zien dat je een mens bent met begrip en wijsheid.
Immers, je hebt zelf veel voordeel bij het vergeven van de ander.
Je kunt een PUNT zetten achter een vervelende situatie, je geheugen kan zich bevrijden van vervelende/ontluisterende informatie, je kunt weer met de vergeven persoon omgaan en de goede eigenschappen van deze weer zien.
De vergevene VOELT dat hem/haar vergeving is geschonken en zal zijn/haar best doen de tweede (derde enz.)kans niet te verknallen, je mogelijk dankbaar zijn.
Je kunt dan ook VERGETEN wat er is gebeurd, al duurt dat
wel een poos.
Mensen die niet kunnen vergeven zijn trots en dom, naar mijn mening.
Het heeft er dan de schijn van dat die niet van hun fouten kunnen leren.
Wie zijn nek nooit leert buigen, zal hem eens breken!

 · Answer

Iemand vergeven is jezelf bevrijden, maar dat is wel een lange strijd.
Ik geloof absoluut dat je iemand echt kunt vergeven, nee het is zeker niet hypocriet.
En als je iemand kunt vergeven en kunt aanvaarden dat die die ander jou iets heeft aangedaan sta je open voor de volgende fase. De fase van begrip, dat wil niet zeggen dat je die ander daarmee meteen moet overladen, maar je kunt wel met rust kijken naar datgene wat er gebeurd is en hopen dat er ooit ook iemand zo naar jou kijkt,want ook jij zult eens vergeving nodig hebben.
Niemand is volmaakt, iedereen maakt fouten, haat en wrok leiden uiteindelijk alleen maar tot veel verdriet, vergeven werkt louterend en bevrijdend.
Vooral het laatste is heerlijk om te ervaren, je bent vrij van de strijd binnen in je over die zaak, over die persoon, je kunt loslaten.

 · Answer

Natuurlijk zijn we dat. Gewoon uit lijfsbehoud. Je hebt geen prettig leven als je alsmaar met wrok zit.

 · Answer

Als we in staat zijn ons gekwetst te voelen, dan zijn we ook in staat om te vergeven.

 · Answer

Ja, de mens kan iemand echt vergeven. Vergeven is het tegenovergestelde van haten. Iemand echt haten kan, dus vergeven ook. Hoe je het makkelijkst iemand kan vergeven? Ik doe het als volgt: eerst probeer ik hem zoveel mogelijk te haten, zo erg haten dat ik hem/haar het ergste toewens. Vervolgens stel je jezelf de volgende vraag: waarom haat ik hem/haar? Vervolgens vraag je je af waarom iemand je zoiets heeft aangedaan, je bedenkt verschillende redenen voor haar zijn gedrag. Op die manier begrijp je het iets beter. Je begint het gedrag te begrijpen en weet dat de oorzaak vaak een menselijke drang is waar de persoon onder bezweken is. Het kan ook zo zijn dat de persoon per ongeluk iets naars naar jou toe heeft gedaan. Je begint dan te begrijpen dat ieders hersenen anders zijn en dat de persoon in kwestie niet veel aan zijn haar denkwijze kan doen, hij/zij heeft immers andere hersenen gekregen dan jij en een andere opvoeding gehad. Je begint te beseffen dat die persoon ook zijn eigen angsten en problemen heeft. Dan besef je dat die persoon ook snakt naar aandacht en liefde zoals alle andere mensen. Je begint die persoon als een broer of zus te beschouwen. En als je aan die persoon denkt, dan wil je hem/haar hard knuffelen en nooit meer loslaten. Dat is het moment dat je jezelf ziet in die persoon, en je weet dat als iemand anders blij wordt op deze wereld, dat jij dat ook wordt. Dan heb je die persoon echt vergeven. En je hoeft het tegen niemand te zeggen. Want vergeven doe je voor jezelf, niet voor iemand anders. Door vergeving ben je zelf verlost, verlost van haat, verlost van negatieve emoties. Je kan dan verder. Je merkt vanzelf na verloop van tijd of je iemand echt hebt vergeven of niet.

 · Answer

Jazeker. Het kost veel te veel energie om dat niet te doen. Daarbij speelt ook nog mee dat we een selectief geheugen hebben en niet erg goed zijn in het waarnemen van iemands oprechtheid. Na langere tijd weten mensen vaak niet meer waarom ze redenen zouden hebben om iemand niet te vergeven. 
Nepglimlachen is moeilijk (lees: vrijwel onmogelijk) om te ontdekken; alleen als je je verdiept in de kenmerken van echte glimlachs zul je neppe kunnen detecteren. Wij kunnen dat niet omdat het ontzettend onhandig is om met elkaar te communiceren wanneer je niet oprecht over kunt komen. Mensen zouden zich afzonderen en nog 10x zoveel ruzie krijgen.

Ditzelfde systeem werkt dus volgens mij dus ook bij vergeving en vergeten.

 · Answer

Ja je kunt iemand echt vergeven, mits je je eigen ego in bedwang hebt.
Het is goed om de woede die je hebt als iemand je iets heeft aangedaan, te doorleven, maar ook om los te laten.
Want door het vast te houden, vergiftig je uiteindelijk jezelf, en de mensen om je heen.
Vergeven is pas echt vergeven, als je het loslaat en verder gaat.
Waarom zul je jezelf ermee kwellen, uiteindelijk zal alles in het reine moeten komen, ook de persoon die jou dit heeft aangedaan.
Volg de liefde, en wordt liefde.

 · Answer

Ja je kunt iemand vergeten en dan ben je niet hypocriet.

Het ligt er vooral aan "hoe diep het zit". Als je er afstand van gedaan hebt, kun je iemand vergeven. Als jij geen afstand kunt nemen en dingen niet los kunt laten, dan kun je niet vergeven nee.

 · Answer

wel als je het vanuit je hart meent.

 · Answer

Kan je iemand echt vergeven 
of is dat hypocriet?

Men kan iemand echt vergeven, 
wanneer men dát 
met heel het hart, 
en heel het verstand, zou doen;

Men is hypocriet, 
wanneer men iemand 
vergeeft met de mond, 
maar daar met het hart, 
en met het verstand, 
anders over voelt 
en anders over denkt...

 · Answer

Ik heb niet alle antwoorden gelezen, maar ik vind dat een beetje aan je karakter liggen. Als iemand mij echt diep gekwetst heeft kan ik hem misschien wel vergeven, maar vergeten vind ik erg moeilijk.
Er blijft bij mij meestal iets van hangen. Dat zegt misschien meer over mij, maar zo voel ik dat.
Ik vind het wel bijzonder als mensen in staat zijn "te vergeven".  Maar het ligt er echt aan wat je is aangedaan.
En inderdaad spelen veel mensen toneel, ze kwetsen net zo makkelijk als ze vergeven.

 · Answer

Ik geloof dat vergeving niets met de ander te maken heeft. Wat ik heb geleerd is dat vergeving de gift aan jezelf is.
Je kunt dus de ander niet vergeven.
Vergeving (zoals ik ervaar als 'ware vergeving') ontstaat wanneer je beseft dat de ander jou niets heeft aangedaan, maar dat jij jezelf datgene hebt aangedaan waardoor het werkelijke lijden begon.
En ja, dan zou elke andere vorm van vergeving hypocriet kunnen zijn, want dan sta je 'boven de situatie'. Waar sta je dan eigenlijk boven? de ander? Jezelf? Voelt niet goed.
Zo wordt overigens eigenwaarde (lees egowaarde) weer netjes hooggehouden.

 · Answer

Als je in staat bent tot werkelijk vergeven voel je oprecht mededogen voor degene die je vergeeft. Zoniet, dan heb je het jezelf (....en mogelijk anderen) wijsgemaakt.

 · Answer

Ja.
Vergeven betekent dat je het gebeurde iemand niet meer nadraagt. Dit is zelfs een belangrijke stap in de verwerking van traumata. Wie wrok blijft koesteren wordt cynisch en bitter en zal aan wrok ten onder gaan. Gekoesterde wrok doodt meer dan het trauma.

Vergeven kan soms direct iemand je veel van iemand houdt. Soms is dat niet echter mogelijk. Dan zou je indirect kunnen vergeven omdat je persoon A wilt vergeven omdat voor persoon B waar je veel van houdt. Bijvoorbeeld je broer wilt vergeven, omdat je moeder hier anders verdriet van heeft. Je gebruikt dan jouw moeders liefde om je broer te kunnen vergeven.

Je hebt echter veel liefde nodig om een ander te kunnen vergeven. Christenen geloven in God die vergeeft, die hun fouten weg scheldt, vanwege Jezus aan het kruis. Vanuit Gods liefde kunnen Christenen andere mensen kunnen vergeven.

 · Answer

Er is een Frans spreekwoord dat zegt: "Alles begrijpen is alles vergeven."
Soms doen mensen iets, waar je heel boos over wordt. Zo boos, dat je denkt dat het letterlijk onvergeeflijk is.
Maar als je er, soms jaren later, achter komt wat de drijfveer van deze persoon was om zo te handelen, dan kan het gebeuren dat je daar begrip voor krijgt. 
En begrip is het begin van vergeving...

Kan je iemand echt vergeven of is dat hypocriet?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (41)

Weet jij het beter..?